आपल्याला अनेकवेळा त्या त्या प्रांताच्या जीवनशैलीची जाणीव त्या प्रांतीय भाषेतून होते. चीनमध्ये कुत्र्यांना गावाच्या आत येऊ देत नसत. मग लोकांनी वेशीबाहेर फेकलेल्या कचऱ्यातून त्यांना जे खायला मिळत असे त्यावरच ते जगत. कुत्र्याचं जगणं अत्यंत दयनीय होतं. गावात कोणी गुन्हेगार असेल तर त्यालाही असंच वेशीबाहेर काढलं जायचं. ज्याला आपण आज तडीपार केलं असं म्हणतो. या तडीपार केलेल्यांची परिस्थिती अशीच दयनीय व्हायची. मग अशा या तडीपार केलेल्या गुन्हेगारांना 'going to dogs' असे म्हणत. आपण म्हणत नाही का, तो कुत्र्याच जिणं जगतोय. आता याच वाक्प्रचाराचा उपयोग अनेक ठिकाणी करू लागलोय. १९३४ च्या सुमारास ह्याचा अर्थ ‘get dressed up’ असा होत असे. १८९० च्या सुमारास शर्टाच्या कडक उभी कॉलर ‘dog collar’ म्हणून सा-या पुरुष-फैशन जगतात प्रसिद्ध झाली होती. जेव्हा एखादी संस्था डबघाईला पोहचते तेव्हा आपण म्हणतो, the institution is going to dogs. जेव्हा एखाद्या शाळेची शिस्त दिवसे दिवस खालावत जाते तेव्हा आपण म्हणतो, the discipline of the school is going to dogs. जेव्हा रेल्वेची सेवा दिवसागणिक ढासळते तेव्हा आपण म्हणतो, the railway service is going to dogs.
If you keep acting like that, your reputation is going to dogs.
म्हणजेच जर तू असंच वागत राहिलास तर एक दिवस तुझी प्रतिष्ठा धुळीला मिळेल.
परंतु आज सुदैवाने कुत्र्यांची स्थिती चांगली सुधारलेली आहे. कुत्रा कडेवर तर मुल पायी पायी असे चित्र अनेकवेळा दिसते. कुत्रासाठी वेगळे अन्न मोठमोठ्या मॉल्समध्ये मिळते. माणूस आजारी पडल्यास एकवेळ डॉक्टर येणार नाही पण कुत्रा आजारी असल्यास डॉक्टरची सेवा एका कौलवर उपलब्ध होते. मराठीतील संतवचन ‘श्रीमंता घराचे श्वान’ हा एकाच चांगल्या र्थी ‘कुत्रा’ ह्या शब्दाचा उपयोग आहे. अन्यथा कुत्रा ह्या शब्दाने ‘हीनत्व’ दाखवलेले दिसते. ‘every dog has its day' या वाक्प्रचाराला ४००-५०० वर्षापूर्वी शेक्सपिअर ने त्याच्या 'हॅमलेट' (Hamlet Hamlet (The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark, often shortened to Hamlet, is a tragedy written by William Shakespeare at an uncertain date between 1599 and 1602. Set in the Kingdom of Denmark, the play dramatises the revenge Prince Hamlet is instructed to enact on his uncle Claudius. Claudius had murdered his own brother, Hamlet's father King Hamlet, and subsequently seized the throne, marrying his deceased brother's widow, Hamlet's mother Gertrude. ) मधून प्रसिद्धी दिली. every dog has its day म्हणजेच everyone gets a chance eventually. चार दिवस सासूचे एक दिवस सुनेचा. McGraw-Hill Dictionary of American Idioms and Phrasal Verbs मध्ये याचा उपयोग केला आहे तो असा, Don't worry, you shall get chosen for the team. Every dog has its day. You may become famous some day, every dog has its day.
मध्ययुगीन काळातील डच विद्वान इरामस (Eramus
Caption ) नुसार, ग्रीक नाटककार युरीपिदास ( EuripidasEuripides (/jʊəˈrɪpɨdiːz/ or /jɔːˈrɪpɨdiːz/; Greek: Εὐριπίδης) (c. 480 – 406 BCE) was one of the three great tragedians of classical Athens, the other two being Aeschylus and Sophocles. Some ancient scholars attributed ninety-five plays to him but according to the Suda it was ninety-two at most. Of these, eighteen or nineteen have survived more or less complete (there has been debate about his authorship of Rhesus, largely on stylistic grounds) and there are also fragments, some substantial, of most of the other plays. More of his plays have survived intact than those of Aeschylus and Sophocles together, partly due to mere chance and partly because his popularity grew as theirs declined—he became, in the Hellenistic Age, a cornerstone of ancient literary education, along with Homer, Demosthenes and Menander. Euripides is identified with theatrical innovations that have profoundly influenced drama down to modern times, especially in the representation of traditional, mythical heroes as ordinary people in extraordinary circumstances. This new approach led him to pioneer developments that later writers adapted to comedy, some of which are characteristic of romance. Yet he also became "the most tragic of poets", focusing on the inner lives and motives of his characters in a way previously unknown. He was "the creator of...that cage which is the theatre of Shakespeare's Othello, Racine's Phèdre, of Ibsen and Strindberg," in which "...imprisoned men and women destroy each other by the intensity of their loves and hates", and yet he was also the literary ancestor of comic dramatists as diverse as Menander and George Bernard Shaw.[9] ) चा खून त्याच्या विरोधकांनी त्याच्यावर कुत्री सोडून केला होता. तेव्हा पासून हा वाक्प्रचार प्रचलित झाला. अगदी खालच्या थरातील व्यक्तीही आपले शोषण करणाऱ्याचा बदला घेऊ शकतो अस त्याचा मतितार्थ होता.
दत्तात्रय पटवर्धन
Caption
Send Feedback
No comments: