0 स्मरता जरा सुखाला, हे काय हो जहाले

स्मरता जरा सुखाला, हे काय हो जहाले

बाजार हे व्यथांचे, वरतीच काय गेले I

समजून घे खरे हे, दुःखात सुख आहे

या मानवी जगाचा, तोची सखाच आहे I

त्या मागण्याच साठी, सारेच एक झाले

ते कारखानदारां, वाईट मात्र झाले I

देऊ नको फुकाचे, घे काम, घाम गाळी

छातीवरीच कोणी, नेवू शके न बाळी I

कोणी कशास गाळी, दो बुंद आसवांचे

माझे मलाच थोडे, ऐकू कुणा कुणाचे I

ठेवू नका भरवसा, कोणी नसे कुणाचे 

स्वार्थात मग्न सारे, मागेच ते धनाचे I

सोडून शेत जागा, धांवू नकोस मागे

टोप्या खुणावती रे, संकेत ते भ्रमाचे I

टोप्याही लोकशाही, रंगात रंगलेल्या 

भांगेपरी नशेच्या, धुंदीत धुंदलेल्या I 

कैवार फार झाला, गजेंन्द्र ठार गेला 

'अरविंद' काय सांगु, 'विश्वास'घात झाला I

सुतक कुणास नाही, जो तो हिरीरी ने

दोषारोपी करती, तरीही क्रमाक्रमाने I

          -  प्रकाश पटवर्धन